11.10.2016

Νέες πόλεις, σχεδιασμένες από την αρχή.


Η ιδέα της οικοδόμησης μιας νέας πόλης, μιας νέας πρωτεύουσας δεν είναι μια νέα ιστορία, ή μια καινοτομία στον αστικό σχεδιασμό. Είναι μια προσπάθεια των κυβερνήσεων για να στήσουν από την αρχή μια καθαρή, νέα δομή πόλης, τόσο για να τονώσουν την οικονομία, όσο και για να μεταδώσουν το όραμά για έναν νέο, σύγχρονο κόσμο. 


Παραδείγματα υπάρχουν, άλλα πιο γνωστά, άλλα φανταχτερά, άλλα εντυπωσιακά. Μερικά και τα πιο αντιπροσωπευτικά από αυτά είναι τα εξής:

Καμπέρα


Είναι η πρωτεύουσα της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας. Με πληθυσμό που ξεπερνά τους 350.000 κατοίκους είναι η μεγαλύτερη πόλη στην ενδοχώρα της Αυστραλίας. Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στο Σίδνεϊ και στη Μελβούρνης. Η τοποθεσία της Καμπέρα επιλέχθηκε το 1908 σαν συμβιβασμός ανάμεσα σε αυτές τις δύο πόλεις. Η κατασκευή της νέας πόλης ξεκίνησε το 1913.

Σε αντίθεση με την φρενήρη κατασκευή των πιο πρόσφατων προγραμματισμένων πόλεων, η κατασκευή της Καμπέρα πραγματοποιήθηκε με βραδύτερο ρυθμό που αρμόζει σε μια ήσυχη, καταπράσινη πόλη. Είναι σχεδιασμένη από τους Walter Burley και Marion Mahony Griffin, με γεωμετρικά σχήματα που ορίζονται γύρω από την τοπογραφία της πόλης, έτσι ώστε στην πόλη να διαμορφώνονται φυσικά αξιοθέατα, με μεγάλα τμήματα πάρκων και βλάστησης. Δυστυχώς, το σχέδιο για να καλυφθεί κάθε ένας από τους τρεις κύριους λόφους με λουλούδια σε ένα βασικό χρώμα, λαμβάνοντας τον όρο «πόλη κήπος», δεν εφαρμόστηκε.


Μπραζίλια


Η Μπραζίλια, που ιδρύθηκε το 1960, είναι ίσως η πιο διάσημη προγραμματισμένη πόλη στον κόσμο και αποτελεί τη μοντερνιστική ουτοπία της Βραζιλίας. Η θεμελίωση της νέας πόλης στο κέντρο της χώρας, είναι ένας τρόπος για να φανερωθεί η νεοτερικότητα της Βραζιλίας, ενώ ενσωματώνει περιοχές με τέτοιο τρόπο που το παράκτιο Ρίο Ντε Τζανέιρο, η προηγούμενη πρωτεύουσα, δεν θα μπορούσε, υλοποιώντας ένα όνειρο που υπήρχε ήδη από το 1822.

Άρχισε να χτίζεται το 1956 και εγκαινιάστηκε 41 μήνες αργότερα, καταπλήσσονται με τον μοντέρνο σχεδιασμό της αλλά και την ταχύτητα με την οποία ολοκληρώθηκε. 

Υπεύθυνος για το αρχιτεκτονικό αυτό θαύμα και τον αστικό σχεδιασμό ήταν οι Lucio Costa και ο Oscar Niemeyer, ο οποίος ήταν μαθητής του Le Corbusier. Τον σχεδιασμό του τοπίου είχε αναλάβει ο Roberto Burle Marx

Εστιάζοντας στην αποτελεσματική χάραξη των δρόμων και στο υψηλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων σε περιοχές που έχουν οριστεί ως κατοικημένες, η πόλη προσέλκυσε και εξακολουθεί να προσελκύει τόσο τον έπαινο και την κριτική για τους στόχους και την εφαρμογή τους. 

Από ψηλά, η πόλη μοιάζει με πεταλούδα, στα φτερά της οποίας βρίσκονται οι κατοικίες. Όλα τα κτίρια είναι σχεδιασμένα με καθαρές ευθείες και καμπύλες γραμμές. Το κέντρο της πόλης αποτελεί μέρος των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 1987. Ο διασημότερος σήμερα αρχιτέκτονας της Βραζιλίας, Niemeyer, σχεδίασε πολλά από τα κτίρια της πόλης, ανάμεσά τους και το προεδρικό μέγαρο, το κοινοβούλιο, το κογκρέσο και τον περίφημο καθεδρικό ναό της Μπραζίλια.

Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας, η κυβέρνηση προσδοκούσε στην μετακίνηση του πληθυσμού σε αυτό το μέρος της χώρας και αυτό πράγματι έγινε, αλλά όχι ακριβώς έτσι όπως ήταν η αρχική ιδέα. Η αύξηση του πληθυσμού της Μπραζίλια υπήρξε άμεση και ραγδαία με αποτέλεσμα σήμερα, πενήντα πέντε χρόνια μετά τη γέννησή της, η λαμπερή Μπραζίλια να φιλοξενεί 2,5 εκατομμυρία κατοίκων, ενώ ο αρχικός σχεδιασμός της προέβλεπε 500.000, με συνέπεια να δημιουργούνται μεγάλα κυκλοφοριακά προβλήματα.


Τσάντιγκαρ


Εάν κάποια πόλη μπορεί να ανταγωνιστεί στο μοντερνισμό την Μπραζίλια, αυτή είναι η Chandigarh. Αποτελεί την πρώτη σχεδιασμένη πόλη στην Ινδία, μετά την ανεξαρτητοποίησή της το 1947, διότι η προηγούμενη πρωτεύουσά της έγινε μέρος του Πακιστάν. Το σχέδιο της πόλης εκπονήθηκε από τον Le Corbusier. Ο Le Corbusier χρησιμοποίησε το γλυπτό του, το "The Open Hand" ως σύμβολο της ειρήνης και της συμφιλίωσης, που όλοι ήλπιζαν ότι θα ακολουθήσει τους όρους της ίδρυσής της.

Η πόλη Τσαντιγκάρ είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις στην Ινδία, με ποιότητα ζωής που δεν υστερεί σε τίποτα από καμία άλλη. Ο σχεδιασμός της πόλης χρησιμοποιεί πολύ έξυπνα τη φυσική γεωγραφία της περιοχής, δημιουργώντας χώρους πράσινου και ιεράρχηση στη ρυμοτομία, στοιχεία που κάνουν την πόλη διαφορετική από τις άλλες, σε πρότυπα όπως η Ville Contemporaine και η Ville Radieuse του Le Corbusier


Ισλαμαμπάντ


Το Ισλαμαμπάντ είναι η σημερινή πρωτεύουσα του Πακιστάν και βρίσκεται στα βορειοανατολικά της χώρας, στο οροπέδιο Πότβαρ.

Ξεκίνησε να χτίζεται τη δεκαετία του 1960, για να αντικαταστήσει το Καράτσι ως πρωτεύουσα και παράλληλα να τονωθεί η οικονομία. Το χτίσιμο της πόλης στηρίχτηκε σε ένα σχέδιο της ελληνικής εταιρείας αρχιτεκτόνων «Δοξιάδης και Συνεργάτες» που εκπονήθηκε το 1959 και που εγκρίθηκε από ειδική επιτροπή. Σημειώνεται ότι συνεργάτες του Κ. Δοξιάδη στην οικοδόμηση της πόλης ήταν οι διεθνούς φήμης αρχιτέκτονες Έντουαρντ Ντάρελ Στόουν και ο Τζίο Πόντι.

Η προγραμματισμένη πόλη χτίστηκε πάνω στην ιδέα ότι οι αστικές περιοχές πρέπει να κατασκευαστούν επιστημονικά, και θα μπορούν να αναπτύσσονται, να πολλαπλασιάζονται και να εξελίσσονται ως μοντέλο, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Υπήρχε λοιπόν ένα τριγωνικό σύστημα πλέγματος που ήταν χωρισμένο σε τομείς, κάτι που προσπάθησε να βοηθήσει την ιδέα του ευέλικτου μοντέλου.


Naypyidaw


Η πρωτεύουσα της Μιανμάρ μεταφέρθηκε από την Yangon προς το κέντρο της χώρας μόλις πριν από 10 χρόνια, το 2005, Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες πόλεις στον κόσμο, με επίσημο πληθυσμό περίπου ένα εκατομμύριο. Παρά το γεγονός ότι η Μιανμαρ είναι μία από τις φτωχότερες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, η πρωτεύουσά της είναι ένα καλά συντηρημένο, όμορφα διαμορφωμένο αστικό συγκρότημα που καλύπτει 2.700 τετραγωνικά μίλια, με δρόμους μέχρι 20 λωρίδες. Αν και ο φημολογούμενος προϋπολογισμός των 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων ωχριά σε σύγκριση με αυτόν του Καΐρου των 45 δισεκατομμυρίων, η πόλη περιλαμβάνει ένα μνημειακό συγκρότημα που στεγάζει το Κοινοβούλιο, ένα κοίλο αντίγραφο του διάσημου Shwedagon.


Astana


Η Αστανά είναι η πρωτεύουσα και δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καζακστάν, μετά το Αλμάτι. 
Ιδρύθηκε το 1830 με την ονομασία Ακμόλι ή Ακμολίνσκι Πρικάζ, και υπηρέτησε ως αμυντική οχύρωση των Κοζάκων της Σιβηρίας. Το 1961 η πόλη μετονομάστηκε σε Τσελίνογκραντ για να σηματοδοτήσει την εξέλιξη της πόλης ως πολιτιστικό και διοικητικό κέντρο. Το 1992, μετονομάστηκε σε Ακμόλα, το τροποποιημένο αρχικό όνομα που σημαίνει «λευκός τάφος». Το 1997, η Ακμόλα αντικατέστησε την Αλμάτι και έγινε η πρωτεύουσα του Καζακστάν. Το 1998, μετονομάστηκε σε Αστανά, που σημαίνει «η πρωτεύουσα» στα Καζακικά.

Η Αστανά είναι μια ακόμα σχεδιασμένη πόλη. Το ρυθμιστικό σχέδιο της Αστανά σχεδιάστηκε από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Κίσο Κουροκάβα. Δεδομένου ότι είναι η έδρα της κυβέρνησης του Καζακστάν, στην Αστανά βρίσκονται η Βουλή, το Ανώτατο Δικαστήριο, το Προεδρικό Μέγαρο και πολλές δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί. Ο Κουροκάβα επιλέχθηκε για να δημιουργήσει μια διεθνή, σύγχρονη πόλη που θα μπορούσε να σκιάσει το Σοβιετικό παρελθόν και να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου. Με τη μεταμοντέρνα φιλοσοφική προοπτική του Kurokawa, η πόλη έγινε γνωστή για τα φουτουριστικά της κτίρια και τις προσπάθειες του αρχιτέκτονα να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που να αντανακλά τη ζωή και την ανεξαρτησία του Καζακστάν.

Η αρχιτεκτονική της είχε την πρόθεση να δημιουργήσει μια παγκόσμια πόλη. Ο Norman Foster σχεδίασε ένα εμπορικό κέντρο σε σχήμα μιας τεράστιας ασημένιας σκηνής, καθώς και το 77m υψηλό κτήριο με τη μορφή γυάλινης πυραμίδας το κτήριο της «Ειρήνης και της Συμφωνίας».

------------------------------------------
Οι φωτογραφίες είναι αλιευμένες από το διαδίκτυο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου